291 440
redigeringer
→Friluftsmannen
| Linje 40: | Linje 40: | ||
Vinje skreiv ofte om reiser, og følgde tradisjonen med reiseskildringar som kom på 1700- og 1800-talet. Det er forteljingar i eg-form om møte med folk i alle slags lag av samfunnet og på alle slags stader. Ein kunne gjerne dramatisere om historia vart betre av det; det var ikkje faktabøker om reisemål dei skreiv i denne tida. Jamføringar, motsetnad og likskap skulle fram og kasta lys over ting frå fleire vinklar. I ''Ferdaminni fraa Sumaren 1860'' er dikt lagt inn i teksten som om dei vart skrevne der og då, og gjennom dikta formidlar Vinje kjenslene som er så mykje vanskelegare å få fram i prosa. Det var nettopp i ''Ferdaminni'' at det kjende diktet «No seer eg atter slike Fjøll og Dalar» vart prenta første gongen. Han gav det seinare tittelen «Ved Rundarne» (ved [[Rondane]]), men det er nå mest kjent i [[Olav Midttun]] sin normaliserte versjon «No ser eg atter slike fjell og dalar». | Vinje skreiv ofte om reiser, og følgde tradisjonen med reiseskildringar som kom på 1700- og 1800-talet. Det er forteljingar i eg-form om møte med folk i alle slags lag av samfunnet og på alle slags stader. Ein kunne gjerne dramatisere om historia vart betre av det; det var ikkje faktabøker om reisemål dei skreiv i denne tida. Jamføringar, motsetnad og likskap skulle fram og kasta lys over ting frå fleire vinklar. I ''Ferdaminni fraa Sumaren 1860'' er dikt lagt inn i teksten som om dei vart skrevne der og då, og gjennom dikta formidlar Vinje kjenslene som er så mykje vanskelegare å få fram i prosa. Det var nettopp i ''Ferdaminni'' at det kjende diktet «No seer eg atter slike Fjøll og Dalar» vart prenta første gongen. Han gav det seinare tittelen «Ved Rundarne» (ved [[Rondane]]), men det er nå mest kjent i [[Olav Midttun]] sin normaliserte versjon «No ser eg atter slike fjell og dalar». | ||
Friluftslivet var ein del av barndomsrøynsla for Vinje - han hadde som nemnd vore gjetar som ung gut. Seinare likte han å gå i fjell og utmark, mellom anna saman med [[Johan Ernst Sars]]. Dei to og nokre andre vener var i fjellet saman i nokre veker kva sommar frå 1863 og så lenge Vinje levde. Det var Vinje som først nytta namnet [[Jotunheimen]] på det om for dei fleste var eit ukjent turistområde. [[ | Friluftslivet var ein del av barndomsrøynsla for Vinje - han hadde som nemnd vore gjetar som ung gut. Seinare likte han å gå i fjell og utmark, mellom anna saman med [[Johan Ernst Sars]]. Dei to og nokre andre vener var i fjellet saman i nokre veker kva sommar frå 1863 og så lenge Vinje levde. Det var Vinje som først nytta namnet [[Jotunheimen]] på det om for dei fleste var eit ukjent turistområde. [[Eidsbu (Bygdin)|Eidsbu]] ved [[Bygdin]] vart bygd som ei lita hytte av Vinje og turkameratane der ein no finn [[Eidsbugarden hotell]]. Vinje skreiv diktet «Pantebrev» om si del av finansieringa; det vart skrive til første årgangen av [[Den Norske Turistforening]] sin årbok i 1869. Vinje hadde ikkje eigne midler - ''Dølen'' tappa han jo for pengar - så han åtte låne av [[Thomas Johannessen Heftye|Thomas Heftye]]. Heftye hadde vore primus motor ved skipinga av Turistforeninga i 1868. Bygging av slike enkle hytter i fjellheimen er framleis ein av hovudoppgåvene til Turistforeninga, og Vinje reknast med som ein av inspiratorane for den tanken. | ||
==Det siste tiåret== | ==Det siste tiåret== | ||