Veiledere, Administratorer, Skribenter
7 166
redigeringer
ingen redigeringsforklaring
Ingen redigeringsforklaring |
|||
| Linje 66: | Linje 66: | ||
Marsjen nordover tok tid. 7. oktober var Armfeldt i [[Åsen (Trøndelag)|Åsen]] da han fekk eit skarpt brev frå Karl 12. med beskjed om å angripe Trondheim. Dagen etter rykte armèen likevel vidare nordover. Vêret var framleis svært dårleg, og tilstanden mellom soldatane var dårleg. Mange var sjuke, og fleire døydde. | Marsjen nordover tok tid. 7. oktober var Armfeldt i [[Åsen (Trøndelag)|Åsen]] da han fekk eit skarpt brev frå Karl 12. med beskjed om å angripe Trondheim. Dagen etter rykte armèen likevel vidare nordover. Vêret var framleis svært dårleg, og tilstanden mellom soldatane var dårleg. Mange var sjuke, og fleire døydde. | ||
Nokre dagar før hadde ei finsk avdeling på nokre hundre mann blitt beordra over til Ytterøya med båtar for å sanke inn det som måtte finnast av forsyningar der. General Budde sendte da ein styrke på 200 mann med båtar frå Trondheim for å ta finnane. Dei prøvde å komme seg tilbake til Skånes, men | Nokre dagar før hadde ei finsk avdeling på nokre hundre mann blitt beordra over til Ytterøya med båtar for å sanke inn det som måtte finnast av forsyningar der. General Budde sendte da ein styrke på 200 mann med båtar frå Trondheim for å ta finnane. Dei prøvde å komme seg tilbake til Skånes, men i alt 84 soldatar og offiserar og underoffiserar vart fanga på fjorden og ført til Trondheim som krigsfangar.<ref>Klüver og Hallan side 227.</ref> | ||
Armfeldt mønstra armèen på Levanger 23. oktober, og sette opp ein tabell over styrken:<ref>Summert etter Hallan side 277f, han oppgir å ha tala etter ein svensk publikasjon frå 1795 med breva Armfeldt sendte til kongen.</ref> totalt knapt 8800 mann, men av desse var over 800 disponert som vaktstyrke på Steine og Skånes skansar og langs Kemtlandsvegen, over 400 var fråverande, dei fleste utan løyve, 26 var arresterte og neste 1450 var sjuke. Nokre dagar seinare vart avgangen registrert: 54 døde, 3 hengde fordi dei hadde prøvd å desertere, 92 hadde desertert og 94 var tekne av nordmennene, til saman 243 mann. | |||
Etter at Armfeldt returnerte til Levanger rykka Budde straks ut og tok stilling i Stjørdalen att, og i dagane 4.-7. november drog general Budde med 1000 mann sjøvegen frå Trondheim til [[Inderøy|Inderøya]] for å hindre at dei svenske avdelingane på nordsida av Verdalselva skulle gå mot dei gode jordbruksbygdene der for å samle forsyningar. Samstundes opererte mindre norske avdelingar mot svenskane frå skogsstrekningane kring Levanger.<ref>Leirfall side 372.</ref> | |||
==Framrykkinga mot Trondheim== | ==Framrykkinga mot Trondheim== | ||
Etter streng ordre frå kongen måtte Armfeldt gå mot Trondheim, utan omsyn til forsyningstilstanden. Han sendte derfor ein kavaleristyrke frå Skogn 9. november, men valde ei anna rute mot Stjørdalen med hovudstyrken for å unngå Langsteinen: over gjennom [[Markabygda (Skogn)|Markabygda]] fjellet til [[Hegra]]. Kavaleriavdelinga kom fram 12. november. Dei norske styrkane som låg i nedre Stjørdalen vart varsla av presten i Verdalen og rakk å trekke seg unna. Hovudstyrken klarte å gå frå Skogn til Hegra på tre døgn; ein imponerande prestasjon sjølv om det var barfrost og eigentleg gode forhold.<ref>Leifall side 373f.</ref> | |||
Armèen slo seg til i Stjørdalen, mellom anna for å samle forsyningar. «Fra Dalsaune og ned til Hegra ble det gjort reint hus i fjøs og stabbur på de fleste gardene».<ref>Leifall side 375.</ref> Det er registrert mange segner om dette opphaldet, som vart fram til 14. november da styrken braut opp att for å gå mot Trondheim. Armfeldt var forsiktig, han venta at nordmennene hadde stilling på Gjevingåsen, og førte styrkane om [[Frigården (Stjørdal)|Frigården]] og Julkleiva til [[Hommelvik|Hommelvika]].<ref>Leifall side 376f.</ref> | |||
==Beleiringa av Trondheim== | ==Beleiringa av Trondheim== | ||