Veiledere, Administratorer
164 188
redigeringer
Heggjeslettune under Innistog Byklum (vis kilde)
Sideversjonen fra 4. aug. 2022 kl. 08:16
, 4. aug. 2022Teksterstatting – «med med» til «med»
(Oppgraderer til F2) |
m (Teksterstatting – «med med» til «med») |
||
| (2 mellomliggende versjoner av 2 brukere er ikke vist) | |||
| Linje 12: | Linje 12: | ||
| sokn = [[Bykle sokn|Bykle]] | | sokn = [[Bykle sokn|Bykle]] | ||
| kommune = [[Bykle kommune|Bykle]] | | kommune = [[Bykle kommune|Bykle]] | ||
| fylke = [[ | | fylke = [[Agder fylke|Agder]] | ||
| gnr = 14 | | gnr = 14 | ||
| bnr = | | bnr = | ||
| Linje 100: | Linje 100: | ||
Taddeiv hadde Heggjesletta som ein meir og mindre fast base inntil han døydde i 1916. Men for det meste var han på ferd frå stad til stad, og dreiv med doktorering. For Taddeiv var sjølvlærd doktar, og skal ha vore i stand til å kurere ei lang rekkje ulike plager, både hjå folk og dyr. Vesentleg nytta han nok naturmedisinske remediar, så som urtebaserte salver, tinkturar og såvore, men han skal også ha hatt kjennskap til mange meir og mindre magiske hjelperåder, og tradisjonen vil også vita at han hadde [[Svarteboka]]. Dertil kjem at han var synsk, og kunne finne att både bortkomne kretur og andre saker og ting, som eigarane ikkje visste kvar hadde vorte av. Visstnok vart han synsk etter at han datt og slo seg så fælt som 9-10-åring. Etter tradisjonen hadde han og tremenningen hans, Olav Drengsson Innistog, drive og leika ilag på bruna av Høykoddjuvet. Så hadde Taddeiv klive opp i ei høg selje, falle ned frå denne, og slege seg dugeleg i uvit. Etter at han kom til seg att, «var han ikkje som andre». Ei rekkje passasjar om bragdene hans står å lesa i ''Bykle kultursoge'' (1993, 314 f), og nokre fleire finst i den blå boka av Olav G. Holen jr. (''Holen'' 3, 73 f). | Taddeiv hadde Heggjesletta som ein meir og mindre fast base inntil han døydde i 1916. Men for det meste var han på ferd frå stad til stad, og dreiv med doktorering. For Taddeiv var sjølvlærd doktar, og skal ha vore i stand til å kurere ei lang rekkje ulike plager, både hjå folk og dyr. Vesentleg nytta han nok naturmedisinske remediar, så som urtebaserte salver, tinkturar og såvore, men han skal også ha hatt kjennskap til mange meir og mindre magiske hjelperåder, og tradisjonen vil også vita at han hadde [[Svarteboka]]. Dertil kjem at han var synsk, og kunne finne att både bortkomne kretur og andre saker og ting, som eigarane ikkje visste kvar hadde vorte av. Visstnok vart han synsk etter at han datt og slo seg så fælt som 9-10-åring. Etter tradisjonen hadde han og tremenningen hans, Olav Drengsson Innistog, drive og leika ilag på bruna av Høykoddjuvet. Så hadde Taddeiv klive opp i ei høg selje, falle ned frå denne, og slege seg dugeleg i uvit. Etter at han kom til seg att, «var han ikkje som andre». Ei rekkje passasjar om bragdene hans står å lesa i ''Bykle kultursoge'' (1993, 314 f), og nokre fleire finst i den blå boka av Olav G. Holen jr. (''Holen'' 3, 73 f). | ||
Det tykkjest vera på sin plass å understrike at tradisjonen klårt syner at Vise-Taddeiv faktisk var ein merkeleg mann, som kunne meir enn dei fleste. Mange tykte det fylgde uhygge med han og var redde, men han naut også ein god del respekt og anerkjenning i samtida, både i dei kringliggjande bygdene og i heimbygda. Eitt merke på det siste er at han i 1913 fekk eit gjævt klokkeband av Bykle heradsstyre. I klokkebandet hekk ein medaljong | Det tykkjest vera på sin plass å understrike at tradisjonen klårt syner at Vise-Taddeiv faktisk var ein merkeleg mann, som kunne meir enn dei fleste. Mange tykte det fylgde uhygge med han og var redde, men han naut også ein god del respekt og anerkjenning i samtida, både i dei kringliggjande bygdene og i heimbygda. Eitt merke på det siste er at han i 1913 fekk eit gjævt klokkeband av Bykle heradsstyre. I klokkebandet hekk ein medaljong med den fylgjande inskripsjonen: «Fra Bykle Herreds egne til Wise-Tellef O. Byklum. Mindegave for lavning af Mediciner tilberedt af Planter og Røter». | ||
Me nemnde ovanfor at Taddeiv hadde bruksfolk til å drive plassen for seg. I 1891 var Jon Olsson Hoslemo, bror åt ovanomtala Gunnar Olsson, her. Han flutte sidan åt [[Øystre Haugen (Bykle gnr 14/21)|Øystre Haugen]], og er nærare omtala i bolken om den verestaden. Sidan flutte son, hans, Olav Jonsson, hit med huslyden sin. Dette var ein gong utpå 1890-talet, og i bolken om [[Listog (Bykle gnr 14/54)|Listog]], der dei er nærare omtala, har me koma til at dei truleg var her til 1904. Om her var bruksfolk i dei nestfylgjande åra veit me ikkje, men i åra 1907-09 var Auver Olavsson Gjerden her (sjå bolken om [[Evre Haugen (Bykle gnr 14/30)|Evre Haugen]]). Sidan fortalde han m.a. fylgjande (her i noko normalisert form etter ''Bykle kultursoge, 317): | Me nemnde ovanfor at Taddeiv hadde bruksfolk til å drive plassen for seg. I 1891 var Jon Olsson Hoslemo, bror åt ovanomtala Gunnar Olsson, her. Han flutte sidan åt [[Øystre Haugen (Bykle gnr 14/21)|Øystre Haugen]], og er nærare omtala i bolken om den verestaden. Sidan flutte son, hans, Olav Jonsson, hit med huslyden sin. Dette var ein gong utpå 1890-talet, og i bolken om [[Listog (Bykle gnr 14/54)|Listog]], der dei er nærare omtala, har me koma til at dei truleg var her til 1904. Om her var bruksfolk i dei nestfylgjande åra veit me ikkje, men i åra 1907-09 var Auver Olavsson Gjerden her (sjå bolken om [[Evre Haugen (Bykle gnr 14/30)|Evre Haugen]]). Sidan fortalde han m.a. fylgjande (her i noko normalisert form etter ''Bykle kultursoge, 317): | ||
| Linje 117: | Linje 117: | ||
Når det gjeld Plasset, var her folk lenger, ettersom eit par av borna etter Hallvard Åsmundsson budde her så lenge dei livde. Den siste var Margit, som døydde i 1941. | Når det gjeld Plasset, var her folk lenger, ettersom eit par av borna etter Hallvard Åsmundsson budde her så lenge dei livde. Den siste var Margit, som døydde i 1941. | ||
I ''Bykle kultursoge'' (1993, 316 ) står ei teikning av Assor Hansen frå 1916, som skal syne «Hejjesletta, heimen til Vise-Taddeiv». Etter det me får opplyst hjå eldre byklarar er dette ei forveksling, og teikninga er i røynda av husa på Plasset. Dei sistnemnda husa vart ståande til dei datt av seg sjølve. Det som i dag syner att av Heggjesletta og Plasset er berre nokre murar. | I ''Bykle kultursoge'' (1993, 316) står ei teikning av Assor Hansen frå 1916, som skal syne «Hejjesletta, heimen til Vise-Taddeiv». Etter det me får opplyst hjå eldre byklarar er dette ei forveksling, og teikninga er i røynda av husa på Plasset. Dei sistnemnda husa vart ståande til dei datt av seg sjølve. Det som i dag syner att av Heggjesletta og Plasset er berre nokre murar. | ||
==Kjelder== | ==Kjelder== | ||