Jan-Magnus Bruheim: Forskjell mellom sideversjoner

'''[[Jan-Magnus Bruheim]]''' (fødd i [[Skjåk]] 15. februar 1914, død same stad 10. august 1988) var forfattar, fyrst og fremst lyrikar, men også med innslag av prosa i sin litterære produksjon. Han gav ut 18 diktsamlingar, og er også kjend for ei sine barnebøker med dikt, rim og regler og forteljingar på vers og i prosa. Bruheim var ein populær opplesar, i kringkastinga (mellom anna i Ønskediktet), i skular, lag og foreiningar mange stader i landet. Bruheim verka også som folkeskulelærar i ein periode.  Han var samfunnsengasjert, mellom anna i freds- og antiatomvåpenarbeid og i motstand mot skulesentraliseringa.</onlyinclude>

Med dei neste par samlingane, som kom rett etter krigen, kom ein annan emnekrinsen som står sentralt i Bruheims verk, og som har vorte kalla ein kjempande humanisme. Det gjeld det personlege etiske ansvaret overfor medmenneska og vår plikt til å kjempe mot vondskapen og for det gode i tilveret. Ein finn sjeldan og aldri nokon politisk bodskap i Bruheims dikting. Han er personleg engasjert i verda rundt seg, med sterke meiningar om mangt og mykje, men han vil ikkje med dikta sine vere blant dei høgrøysta «vegvisarar». Dikta skal heller vere til sjølvrefleksjon og sjølvransaking. Dei skal vere vegvisaren i eintal som berre står stum og peikar. Diktet «Vegvisaren» står i samlinga ''Ved kjelda'' som kom i 1972, midt i striden om norsk EF-medlemskap, midt under ungdomsradikaliseringa, den militante kvinnekampen, økorørsle og hippietid, og ikkje minst i straumen av politisk engasjert litteratur i dikt og prosa. Det var mange vegvisarar på den tida. Og Bruheim føler seg freista sjølv:

=== Litterære prisar ===