Kristofer Visted: Forskjell mellom sideversjoner

[[Cappelen forlag]] gav i 1908 ut fyrste utgåva av boka ''Vår gamle bondekultur''. Den vart utgjeven i form av fleire hefte med ei subskripsjonsordning. Visted bad [[Hulda Garborg]] om å melde boka, og det var viktig å få meldingane ut raskt. Boka var nemleg i konkurranse med ei ny utgåve av Troels Troels-Lund sin ''Dagligt liv i Norden''. Boka fekk gode meldingar, både frå Garborg og andre, og den einaste innvendinga var at ho kunne ha vore meir omfattande. Visted kalla seg no kulturhistorikar, og kjende til diskusjonane Troels-Lund hadde hatt om emnet sin rett til å vere eit eige fag. For Visted var det viktig at det i Noreg var bonden som bar den historiske kontinuiteten, og at ein difor måtte studere kulturhistoria for å forstå utviklinga her til lands.  

Visted vart i 1909 knytt til [[Aschehoug forlag]] som konsulent. I 1910 hadde de ein tanke om eit internasjonalt kulturhistorisk verk i tre band, som Visted vart knytt til. Han omsatte også bøker. På same tid døydde kona, den 24. juli 1910, og han sat att med to små born. I [[folketeljinga 1910]] finn vi han som enkemann med ungane og ei barnepike i [[Fastings gate (Oslo)|Fastings gate]] 5 i Kristiania.<ref>{{folketelling|pf01036392096492|Kristofer Visted|1910|Kristiania kjøpstad|nn}}.</ref> Borna flytta etter ei tid til Visted sin familie i Bergen.  

Visted hadde i 1916 ein krangel med styreleiaren, konsul [[Hans Halvorsen Holta]]. Det førte til at han sa opp stillinga si. Rikard Berge vart konsituert som ny styrar sumaren 1916. I august flytta Visted attende til Kristiania. Dei neste to åra var han fri forfattar. Bokprosjektet frå Aschehoug, den internasjonale kulturhistoria ''Kulturens historie'', vart fullført i 1917. Det var truleg Visted som skreiv presentasjonsteksten, men han er ikkje signert. Visted medverka òg til boka ''Norsk prydkunst. Ornamenter fra norsk folkekunst samlet og tegnet til praktisk bruk'' av [[Halvdan Arneberg]] (1920).

Det tredje museet Visted arbeidde ved var staden der det heile hadde starta. Han vart i mars 1918 konstituert som amanuensis ved [[Universitetets Etnografiske Museum]], der [[Ole Martin Solberg]] hadde teke over etter Yngvar Nielsen som døydde året før. Samlinga var fyrst i [[Domus Academica (UiO)|Domus Academica]]. I 1904 opna [[Historisk museum (Oslo)|Historisk museum]], med ei utstilling planlagd av Nielsen. Her hadde dei ikkje den same typen samling som i Bergen og Skien, for 1600 gjenstandar frå norsk folkekultur hadde i 1906 vorte overførte til Norsk Folkemuseum.

Visted overtok stillinga etter [[Fredrik Barbe Wallem]]. Solberg meinte at han brukte for lite tid på det museale. Dette skulle Visted rette opp. Då han kom til museet var første etasjen leigd ut til offentlige kontor, som følgje av at ein måtte opprette nye etatar under [[første verdskrigen]]. [[Statens krisekontor]] flytta inn i 1917, og litt seinare kom kontorane til folketeljinga 1920. Andre som var innom var [[Kvalfangstkontoret]], [[Priskontrollen]], [[Meklarkontrollen]] og [[Statens frøkontroll]]. Sistnemnde var der heilt til 1924. Ved sidan av museumsarbeidet, som altså var vanskeleg på grunn av plassmangelen, var Visted i komiteen for restaureringa av [[Akershus slott]]. Han byrja òg på denne tida å skrive populærvitskaplege artiklar i tidsskrift og avisar. I 1923 prøvde han seg på ein stilling som dosent i historie ved [[Norges lærerhøgskole|Norges Lærerhøiskole]], men utan embetseksamen fekk han ikkje den jobben.

Samarbeidet med Solberg gjekk ikkje så bra. [[Sigurd Grieg]] meinte at Visted hadde ein steil karakter, og at dette var noko av problemet i stillingane han hadde.<ref>Haugen 2016: 222.</ref> Før andreutgåva av ''Vår gamle bondekultur'' kom hadde han gått til sak mot Cappelen, som han skulda for å ha prenta fleire bøker enn han hadde fått betalt for. Saka vart løyst i forlikskommisjonen, og dei fortsatte samarbeidet, men enkelt var det ikkje. I april 1924 sto han enno ein gong utan jobb, etter at problem mellom Visted og Solberg hadde toppa seg.

I 1929–1930 jobba Visted for [[Trondheim kommune]] i samband med Olavsjubileet i 1930. Han skreiv meir enn tjue artiklar i serien «Olavsminner» i løpet av denne tida. Han flytta så attende til Oslo, der han i nokre år budde saman med sonen Svein. Mot slutten av 1930-åra flytta han så til Bergen. Foreldra hadde gått bort, og den eldste og dei to yngste systrene hans budde i barndomsheimen i Bakkegaten. Han flytte inn med dem, på ei tid då helsa byrja å skrante. Visted fortsette å skrive artiklar om kulturhistoriske emne. Mellom anna skreiv han ei rekkje artiklar om juletradisjonar. Dei kom på prent i julehefte og avisar, og i 2016 vart dei samla i boka ''Jul i gamle dager''. Artiklane har blitt omtala som nokre av hans beste: Han hadde erfaringa og fagkunnskapen, og han var ein god skribent.

Mot slutten av livet arbeida Visted med ei ny utgåve av ''Vår gamle bondekultur''. Han vart ikkje ferdig med den. Han døydde i 1949, og [[Hilmar Stigum]] tok på seg redaktørjobben og fekk namnet sitt på bokryggen saman med Visted. Enno ei utgåve kom i 1971, og siste opptrykket i 1975.