Veiledere, Administratorer
19 708
redigeringer
satt inn bilde for forside
(tagg ut av include) |
(satt inn bilde for forside) |
||
| Linje 1: | Linje 1: | ||
<onlyinclude>'''[[Metode:Mikrohistorie|Mikrohistorie]]''' er nemninga på noko som helst blir kalla ei tilnærming til historisk forsking. ''Den Store Danske Encyklopædi'' bd 13 (utg. 1999) har denne definisjonen av fagfeltet: «form for historieforskning, der forsøger at tage udgangpunkt i meget små enheder så som tilsyneladende betydningsløse enkeltindivider, institutioner, byer eller landsbyer for derigjennom at afdække historiske mønstre og processer af mere omfattende rækkevidde».</onlyinclude><ref>Sitert i Harbsmeier 1999, s. 7.</ref> | <onlyinclude>[[Bilde:Arbeidere ved Vestfos Cellulosefabrik (oeb-177448).jpg|thumb|Mikrohistorie handlar om avgrensa grupper eller hendingar. (Øvre Eiker bibliotek)]]'''[[Metode:Mikrohistorie|Mikrohistorie]]''' er nemninga på noko som helst blir kalla ei tilnærming til historisk forsking. ''Den Store Danske Encyklopædi'' bd 13 (utg. 1999) har denne definisjonen av fagfeltet: «form for historieforskning, der forsøger at tage udgangpunkt i meget små enheder så som tilsyneladende betydningsløse enkeltindivider, institutioner, byer eller landsbyer for derigjennom at afdække historiske mønstre og processer af mere omfattende rækkevidde».</onlyinclude><ref>Sitert i Harbsmeier 1999, s. 7.</ref> | ||
== Framvekst == | == Framvekst == | ||
Framveksten av denne tilnærminga til historiefaget har vore rekna som ein del av den utviklinga som både nasjonalt og internasjonalt har gått under nemninga «frå sosialhistorie til (nyare) kulturhistorie», jf. tittelen på Ingar Kaldal si bok frå 2002. Sosialhistoria voks fram frå 1950-talet i opposisjon til det historiefaget som den gong dominerte, med vekt på politisk og hendingsorientert nasjonalstatshistorie. Med sosialhistoria kom etter kvart som faget utvikla seg nye perspektiv inn: historie «nedanfrå», historia til forsømte grupper, levekår, samfunnshistorie som totalitet og store teoriar som skulle årsaksforklare det temaet ein studerte. Temaet kunne t.d. innpassast i t.d. «klassekampen, industrialiseringa, urbaniseringa eller moderniseringa» (Kaldal 2002: 6). Denne sosialhistoria var i stor grad også ei «strukturhistorie», som «fokuserte på kollektivfenomen, massehandling, overindividuelle prosesser og forholdsvis varige tilstander».<ref>Kjeldstadli 1999, s. 84 og g Slettan 1996, s. 83f.</ref> | Framveksten av denne tilnærminga til historiefaget har vore rekna som ein del av den utviklinga som både nasjonalt og internasjonalt har gått under nemninga «frå sosialhistorie til (nyare) kulturhistorie», jf. tittelen på Ingar Kaldal si bok frå 2002. Sosialhistoria voks fram frå 1950-talet i opposisjon til det historiefaget som den gong dominerte, med vekt på politisk og hendingsorientert nasjonalstatshistorie. Med sosialhistoria kom etter kvart som faget utvikla seg nye perspektiv inn: historie «nedanfrå», historia til forsømte grupper, levekår, samfunnshistorie som totalitet og store teoriar som skulle årsaksforklare det temaet ein studerte. Temaet kunne t.d. innpassast i t.d. «klassekampen, industrialiseringa, urbaniseringa eller moderniseringa» (Kaldal 2002: 6). Denne sosialhistoria var i stor grad også ei «strukturhistorie», som «fokuserte på kollektivfenomen, massehandling, overindividuelle prosesser og forholdsvis varige tilstander».<ref>Kjeldstadli 1999, s. 84 og g Slettan 1996, s. 83f.</ref> | ||