Skottehandelen i Sunnhordland: Forskjell mellom sideversjoner

Sjølve kjernen i handelen på skotsk side var eksport av korn, brød, tøyer, fisk, brennevin og tobakk, i byte mot særleg tømmer og andre produkt av tre, som seksæringer. Handelen var dominert av nokre få aktørar, som Mowat-famiilien på Tysnes som tente svært gode pengar på vareutvekslinga. Men ein skal ikkje gløyma at mange av fartøya som kryssa Nordsjøen var mindre båtar som transporterte gods for kjøpmenn av ein meir beskjeden storleik, og at somme var privatpersonar som reiste ut på eige initiativ i håp om tena nokre ekstra pengar. Atter andre var folk som berre gjorde ein einaste tur av reint praktiske grunnar, som t.d. å henta tømmer til husbygging eller ein ny båt o.l.

På norsk side var det bønder som hogde tømmer, dreiv sagbruka og frakta tømmeret til lasteplassane. Handelen ser ut til å ha vore ei like viktig inntektskjelde både på skotsk og vestlandsk side. Kjøpmennene frå Shetland reiste ofte med skipa sine sjølv, for på den måten å kutta ut eit mellomledd. Det same gjorde Anders Mowat frå Onarheim på Tysnes.  

Reisetiden over Nordsjøen kunne variera noko, men i eit brev frå Kristofer Orning i 1652, då

han var vel heimkomen frå ei Skottlandsferd, heiter det: «Vi var 7 dage derhen og 3 dage hid igjen.»