Underoffiser: Forskjell mellom sideversjoner

Nemninga underoffiser brukt om befal under løytnants grad, ser ut til å ha festa seg i kongelege forordningar osv. på slutten av 1600-talet.<ref>Odlaug 1928:154-156.</ref> Tidlegare finn ein nemninga brukt både om [[Subaltern offiser|subalterne offiserar]] (under majors grad, dvs. fenrikar, løytnantar og kapteinar) og stundom om alt befal som stod under regimentssjefen (obersten). Underoffisersgrader vart også mykje nytta for offisersaspirantar, til dømes søner av offiserar som var under opplæring eller venta på ledig offisersstilling.

Det skarpe skiljet mellom yrkeskategoriane offiserar og underoffiserar med separate utdanningar og karrierevegar vart eigentleg formalisert fyrst etter 1814. I 1815 for hærens vedkomande og 1817 for marinen vart det obligatorisk med krigsskole for å få tittelen offiser. Krava til forutdanning ved inntak til krigsskolane, og dertil økonomiske og sosiale faktorar, gjorde dermed denne vegen stengd for dei fleste underoffiserar «av folket».  

Allereie frå 1786 vart det rett nok bestemt at ingen underoffiser kunne tilsetjast som offiser utan å avleggje offiserseksamen.<ref>Odlaug 1928:163. Forordninga?</ref>Men både før og etter dette var skotta mellom offiser og underoffiser mindre tette enn dei vart utover på 1800-talet. Venteleg med bakgrunn i røynslene frå dei store utkommanderingane til Holstein 1758-1764, vart det i forordning av 24. mars 1764<ref>Odlaug 1928:163. Forordninga?</ref> positivt fastslege at underoffiserar kunne avansere til offiser når dei elles dugande nok. I krigsåra 1807-1814 vart ei rekkje underoffiserar utnemnde til offiserar utan krigsskoleeksamen.