Brevsamling Kleiven-Prestgard: Forskjell mellom sideversjoner
Hopp til navigering
Hopp til søk
(Lenkjer) |
Ingen redigeringsforklaring |
||
| Linje 1: | Linje 1: | ||
{{thumb|Heime_og_ute_forside.jpg| | {{thumb|Heime_og_ute_forside.jpg|Brevsamlinga kom i 2017 ut i bokform.}}'''[[Brevsamling Kleiven-Prestgard]]''' innheld 178 brev. | ||
Kulturhistorikaren [[Ivar Kleiven]] frå [[Vågå kommune|Vågå]] og pressemannen [[Kristian Prestgard]] frå [[Heidal kommune|Heidal]] var vener frå ungdomen og gjekk i lag på [[Telemark Folkehøgskule]] 1885–86. Sidan budde Kleiven fast i Vågå, med Prestgard reiste ut, fyrst til Danmark og i 1893 til Amerika. Dei møttest berre éin gong seinare, sommaren 1927. Breva vart det personlege bandet mellom dei. Her fortel dei om arbeid, kultur, heimeliv og lengt i eit levande, personleg språk. Kleiven bruker både vågåmål, austlandsmål og landsmål. Prestgard skiftar frå dialekt og landsmål i Noreg til riksmål i Amerika, men den lokale tonen ligg alltid under. | Kulturhistorikaren [[Ivar Kleiven]] frå [[Vågå kommune|Vågå]] og pressemannen [[Kristian Prestgard]] frå [[Heidal kommune|Heidal]] var vener frå ungdomen og gjekk i lag på [[Telemark Folkehøgskule]] 1885–86. Sidan budde Kleiven fast i Vågå, med Prestgard reiste ut, fyrst til Danmark og i 1893 til Amerika. Dei møttest berre éin gong seinare, sommaren 1927. Breva vart det personlege bandet mellom dei. Her fortel dei om arbeid, kultur, heimeliv og lengt i eit levande, personleg språk. Kleiven bruker både vågåmål, austlandsmål og landsmål. Prestgard skiftar frå dialekt og landsmål i Noreg til riksmål i Amerika, men den lokale tonen ligg alltid under. | ||
[[Kategori:Brevsamling Kleiven-Prestgard]] | [[Kategori:Brevsamling Kleiven-Prestgard]] | ||
Sideversjonen fra 4. des. 2017 kl. 09:00
Brevsamling Kleiven-Prestgard innheld 178 brev.
Kulturhistorikaren Ivar Kleiven frå Vågå og pressemannen Kristian Prestgard frå Heidal var vener frå ungdomen og gjekk i lag på Telemark Folkehøgskule 1885–86. Sidan budde Kleiven fast i Vågå, med Prestgard reiste ut, fyrst til Danmark og i 1893 til Amerika. Dei møttest berre éin gong seinare, sommaren 1927. Breva vart det personlege bandet mellom dei. Her fortel dei om arbeid, kultur, heimeliv og lengt i eit levande, personleg språk. Kleiven bruker både vågåmål, austlandsmål og landsmål. Prestgard skiftar frå dialekt og landsmål i Noreg til riksmål i Amerika, men den lokale tonen ligg alltid under.