291 440
redigeringer
m
Teksterstatting – «Kategori:Næringsliv» til «»
Ingen redigeringsforklaring |
m (Teksterstatting – «Kategori:Næringsliv» til «») |
||
| (6 mellomliggende versjoner av 3 brukere er ikke vist) | |||
| Linje 1: | Linje 1: | ||
'''[[Lade Møbelfabrikk]]''' var ein møbelprodusent på Lade i [[Velledalen]], [[Sykkylven kommune]]. Verksemda vart skipa av brørne Arne og Hjalmar Lade i [[1946]]. Hjalmar Lade hadde røynsle i møbeltapetserarfaget då han hadde vore tilsett ved fire møbelfabrikkar før han byrja med eigenproduksjon i kjellaren heime på Hau-Knut garden. Draumen om å kome i gang på eiga hand byrja å ta form hausten 1943 etter at han hadde gått eit halvt år på handelsskule i [[Volda]]. Som nykomar i bransjen hadde Hjalmar ingen kontaktar i grossistmiljøet, og då det leid så langt ut i krigen, var det stor rift etter råvarene. Men Hjalmar visste råd. Han kom frå eit gardsbruk, og smør, kjøt, egg og fløyte var særs ettertrakta bytemiddel attåt dei meir tradisjonelle betalingsmidla. Slik fekk han tak i både fjører, papirstoff og alt han trong. | '''[[Lade Møbelfabrikk]]''' var ein møbelprodusent på Lade i [[Velledalen]], [[Sykkylven kommune]]. Verksemda vart skipa av brørne Arne og Hjalmar Lade i [[1946]]. Hjalmar Lade hadde røynsle i møbeltapetserarfaget då han hadde vore tilsett ved fire møbelfabrikkar før han byrja med eigenproduksjon i kjellaren heime på Hau-Knut garden. Draumen om å kome i gang på eiga hand byrja å ta form hausten 1943 etter at han hadde gått eit halvt år på handelsskule i [[Volda]]. Som nykomar i bransjen hadde Hjalmar ingen kontaktar i grossistmiljøet, og då det leid så langt ut i krigen, var det stor rift etter råvarene. Men Hjalmar visste råd. Han kom frå eit gardsbruk, og smør, kjøt, egg og fløyte var særs ettertrakta bytemiddel attåt dei meir tradisjonelle betalingsmidla. Slik fekk han tak i både fjører, papirstoff og alt han trong. | ||
Arne Lade var åtte år eldre enn Hjalmar. Han var møbelsnekkar, men dreiv også med overflatebehandling på ein av bygdas leiande møbelfabrikkar, Tynes Møbelfabrikk. Allereie før 1945 hadde dei to brørne investert i snikkarmaskiner: retthøvel, ei sirkelsag og ein fres. Alle desse maskinene skaffa dei seg utan banklån, gjennom oppsparte midlar. | Arne Lade var åtte år eldre enn Hjalmar. Han var møbelsnekkar, men dreiv også med overflatebehandling på ein av bygdas leiande møbelfabrikkar, [[Tynes Møbelfabrikk]]. Allereie før 1945 hadde dei to brørne investert i snikkarmaskiner: retthøvel, ei sirkelsag og ein fres. Alle desse maskinene skaffa dei seg utan banklån, gjennom oppsparte midlar. | ||
== Sal til heile landet == | |||
I 1946 vart firmaet Lade Møbelfabrikk offisielt registrert. Første fem åra heldt dei til i [[Lade Skofabrikk|skofabrikken]] som ein tredje bror, Lars, dreiv i [[Straumgjerde]]. Der hadde møbelfabrikken tilhald i kjellaren med både snikkar- og tapetseraravdeling. Arbeidsstyrken var første driftsåret åtte mann, i hovudsak rekrutterte frå Straumgjerde-grenda. | I 1946 vart firmaet Lade Møbelfabrikk offisielt registrert. Første fem åra heldt dei til i [[Lade Skofabrikk|skofabrikken]] som ein tredje bror, Lars, dreiv i [[Straumgjerde]]. Der hadde møbelfabrikken tilhald i kjellaren med både snikkar- og tapetseraravdeling. Arbeidsstyrken var første driftsåret åtte mann, i hovudsak rekrutterte frå Straumgjerde-grenda. | ||
| Linje 12: | Linje 12: | ||
== Stort fabrikkbygg == | == Stort fabrikkbygg == | ||
I 1950 byrja Hjalmar og Arne å sjå seg om etter nye lokale, for det vart for trongt i kjellaren på skofabrikken. I staden for å halde fram å leige, tok dei det store steget og bygde eige fabrikkbygg i tilknyting til farsgarden på Lade. Vinteren 1951 kunne dei flytte over i nye produksjonslokale i ei høgd med ei grunnflate på 360 m2. Bemanninga vart då auka til 12 personar. Straumgjerdingane som hadde arbeidd ved fabrikken, fekk ei lang og strevsam arbeidsreise. Arbeidsbussen gjekk andre vegen, frå Drotninghaug til Straumgjerde, og eigen bil var det få som hadde. Difor var det ikkje anna råd enn å ta sykkelen fatt for å kome til og frå arbeid. Etter ei tid bygde nokre av dei tilsette hus i Øvre Velledalen eller leigde seg husvære der, medan andre av dei opphavlege arbeidarane fann seg sysselsetting nærare heimstaden. | I 1950 byrja Hjalmar og Arne å sjå seg om etter nye lokale, for det vart for trongt i kjellaren på skofabrikken. I staden for å halde fram å leige, tok dei det store steget og bygde eige fabrikkbygg i tilknyting til farsgarden på Lade. Vinteren 1951 kunne dei flytte over i nye produksjonslokale i ei høgd med ei grunnflate på 360 m2. Bemanninga vart då auka til 12 personar. Straumgjerdingane som hadde arbeidd ved fabrikken, fekk ei lang og strevsam arbeidsreise. Arbeidsbussen gjekk andre vegen, frå Drotninghaug til Straumgjerde, og eigen bil var det få som hadde. Difor var det ikkje anna råd enn å ta sykkelen fatt for å kome til og frå arbeid. Etter ei tid bygde nokre av dei tilsette hus i Øvre Velledalen eller leigde seg husvære der, medan andre av dei opphavlege arbeidarane fann seg sysselsetting nærare heimstaden. | ||
Fredag 7.november 1958 vart Lade Møbelfabrikk lagd i oske, men det var ikkje lenge dei femten arbeidstakarane gjekk ledige. På Velle og Dravlaus var det to fabrikkar som hadde redusert verksemda og kunne stille lokale til disposisjon. Medan det vart arbeidd med å føre opp ny fabrikk på Lade, var det tapetseraravdeling i [[Martin Welle Møbelfabrikk|Martin Welle]] sitt murbygg og snikkaravdeling i første høgda til Drabløs Lenestolfabrikk. | Fredag 7.november 1958 vart Lade Møbelfabrikk lagd i oske, men det var ikkje lenge dei femten arbeidstakarane gjekk ledige. På Velle og Dravlaus var det to fabrikkar som hadde redusert verksemda og kunne stille lokale til disposisjon. Medan det vart arbeidd med å føre opp ny fabrikk på Lade, var det tapetseraravdeling i [[Martin Welle Møbelfabrikk|Martin Welle]] sitt murbygg og snikkaravdeling i første høgda til Drabløs Lenestolfabrikk. | ||
| Linje 24: | Linje 22: | ||
Møblane frå Lade Møbelfabrikk har lege i mellomklassa. Allereie på femtitalet hadde bedrifta arkitektteikna møblar i kolleksjonen. Modellar som Fresia, Filo og Prins var arkitektteikna og markerte overgangen frå den gamle oppbygninga med madrassering til den neste fasen med systemputer i setet. Nokre år seinare teikna interiørarkitekt Per Øie modellar som Lotte, Lolita, Lade-Jarl og Lade. Då med delar i nye materialar; gummiband, nosagfjører, skumgummi og polyether. Martin, ein tredje bror i bedrifta, hadde og eit godt lag med å finne dei rette formene, og vert spesielt hugsa for dei lette stolmodellane Lindis og Vigdis. Son til Arne, interiørarkitekt Jan Lade, teikna sin første modell, Solveig, til fabrikken i 1968. | Møblane frå Lade Møbelfabrikk har lege i mellomklassa. Allereie på femtitalet hadde bedrifta arkitektteikna møblar i kolleksjonen. Modellar som Fresia, Filo og Prins var arkitektteikna og markerte overgangen frå den gamle oppbygninga med madrassering til den neste fasen med systemputer i setet. Nokre år seinare teikna interiørarkitekt Per Øie modellar som Lotte, Lolita, Lade-Jarl og Lade. Då med delar i nye materialar; gummiband, nosagfjører, skumgummi og polyether. Martin, ein tredje bror i bedrifta, hadde og eit godt lag med å finne dei rette formene, og vert spesielt hugsa for dei lette stolmodellane Lindis og Vigdis. Son til Arne, interiørarkitekt Jan Lade, teikna sin første modell, Solveig, til fabrikken i 1968. | ||
Lade Møbelfabrikk var mellom dei første lokale møbelfabrikkane som satsa målmedvite mot institusjons- eller kontraktsmarknaden. Frå 1974 hadde dei ein agent i Oslo som var engasjert berre med dette. Mange sjukeheimar og eldreinstitusjonar i Oslo-området kjøpte møblar frå denne | Lade Møbelfabrikk var mellom dei første lokale møbelfabrikkane som satsa målmedvite mot institusjons- eller kontraktsmarknaden. Frå 1974 hadde dei ein agent i Oslo som var engasjert berre med dette. Mange sjukeheimar og eldreinstitusjonar i Oslo-området kjøpte møblar frå denne sykkylvsverksemda. Desse møblane var formgjevne av arkitektfirmaet Rastad & Relling i Oslo. | ||
== Omorganisering == | == Omorganisering == | ||
I 1978 vart fabrikken råka av ein ny brann der heile loftsetasjen strauk med. Det vart igjen stopp i fabrikken. Eigarane sleit med å kome i gang igjen, også på salssida. Lade Møbelfabrikk vart då gjord om til aksjeselskap, med Arne og Hjalmar som aksjonærar. I 1983 vart aksjekapitalen utvida med ein tredjedel etter at [[SapDesign|Asbjørnsen & Lade A/S]] gjekk inn i selskapet. Året etter takka Hjalmar Lade av som disponent og overlet den stillinga til Magne Lade, son til Arne. Fabrikken hadde då ei tid produsert spesialmøblar. For å auke produksjonskapasiteten på ein balansstol for HÅG laga den kreative bedrifta, Industriservice AS ein spesialmaskin som utførte åtte operasjonar utan å flytte arbeidsstykket. Seinare vart dette kalla celleproduksjon. Lade Møbelfabrikk laga også konkurransemøblar for designfirmaet Asbjørnsen | I 1978 vart fabrikken råka av ein ny brann der heile loftsetasjen strauk med. Det vart igjen stopp i fabrikken. Eigarane sleit med å kome i gang igjen, også på salssida. Lade Møbelfabrikk vart då gjord om til aksjeselskap, med Arne og Hjalmar som aksjonærar. I 1983 vart aksjekapitalen utvida med ein tredjedel etter at [[SapDesign|Asbjørnsen & Lade A/S]] gjekk inn i selskapet. Året etter takka Hjalmar Lade av som disponent og overlet den stillinga til Magne Lade, son til Arne. Fabrikken hadde då ei tid produsert spesialmøblar. For å auke produksjonskapasiteten på ein balansstol for HÅG laga den kreative bedrifta, Industriservice AS, ein spesialmaskin som utførte åtte operasjonar utan å flytte arbeidsstykket. Seinare vart dette kalla celleproduksjon. Lade Møbelfabrikk laga også konkurransemøblar for designfirmaet Asbjørnsen & Lade, der Jan Lade var ein av eigarane. | ||
Lade Møbelfabrikk gjekk no inn som underleverandør, mellom anna til den nystarta bedrifta Sicon, som var ei fellessatsing for fleire sykkylvsbedrifter. Sicon vart leverandør til kontraktsmarknaden, i hovudsak hotell. Dette gjekk bra i 10 år. Då måtte Sicon gje tapt og Lade | Lade Møbelfabrikk gjekk no inn som underleverandør, mellom anna til den nystarta bedrifta Sicon, som var ei fellessatsing for fleire sykkylvsbedrifter. Sicon vart leverandør til kontraktsmarknaden, i hovudsak hotell. Dette gjekk bra i 10 år. Då måtte Sicon gje tapt og Lade Møbelfabrikk måtte starte på nytt, denne gongen mot kontraktsmarknaden. Det viste seg vanskeleg for ei lita bedrift. Styrken til Lade Møbelfabrikk var at han var fleksibel og kunne løyse vanskelege oppgåver i ein høg kvalitet. Siste leverte oppdrag var spesialmøblar til dei nye hurtigrutene Nord-Norge og Nordkapp i 1997. Då var det slutt etter 51 år. | ||
==Kjelde== | ==Kjelde== | ||
* | *{{Høidal 1990}} | ||
*Informasjonar frå Jan Lade, 2013. | |||
[[Kategori:Sykkylven leksikon]] | [[Kategori:Sykkylven leksikon]] | ||
[[Kategori:Sykkylven kommune]] | [[Kategori:Sykkylven kommune]] | ||
[[Kategori:Etableringer i 1946]] | [[Kategori:Etableringer i 1946]] | ||
[[Kategori:Opphør i | [[Kategori:Opphør i 1997]] | ||
[[Kategori:Møbelindustri]] | [[Kategori:Møbelindustri]] | ||
{{nn}} | |||