Veiledere, Administratorer, Skribenter
34 043
redigeringer
m
→Forfall og sal: sel
(.) |
m (→Forfall og sal: sel) |
||
| Linje 6: | Linje 6: | ||
== Forfall og sal == | == Forfall og sal == | ||
I dansketida vart Roholt kyrkje seld saman med resten av kyrkjene i [[Kviteseid prestegjeld|prestegjeldet]] med rubbel og bit av innbo til «Karen, salig Kristen Thommesens enke» frå Arendal, som 12. februar 1726 selde kyrkja til 17 bønder i [[Vrådal]] for 110 [[riksdaler]]. Ein av orsakane til at kyrkjene vart | I dansketida vart Roholt kyrkje seld saman med resten av kyrkjene i [[Kviteseid prestegjeld|prestegjeldet]] med rubbel og bit av innbo til «Karen, salig Kristen Thommesens enke» frå Arendal, som 12. februar 1726 selde kyrkja til 17 bønder i [[Vrådal]] for 110 [[riksdaler]]. Ein av orsakane til at kyrkjene vart selde den fyrste gongen var at dei vanta vedlikehald og trengte sterkt til vøling. Det hadde truleg ikkje skjedd medan Karen var eigar heller. I 1764 skreiv [[Bartholomæus Herman von Løvenskiold|kanselliråd Løvenskjold]] sin ''Beskrivelse over Bratsberg amt''. I den står skrive at kyrkja i Vrådal ikkje har noko [[kyrkjegods]], er i almogens eige – og er «bygget av sten». Kvifor han meiner den er av stein, er ikkje klårt. | ||
Med tida vaks talet på innbyggjarar i Vrådal, og kyrkja vart for trong. Eit ekstra [[Kor (arkitektur)|kor]] dei hadde lagt til i 1803 hjalp ikkje. Forfallet gjekk vidare, og mange kjelder fortel at ho på seint i 1850-åra var i ei elendig tilstand. Nedanfra angrep rote og telehiv takka vere den ugrunna, låge muren. Ein mur var skakk og dei venta berre på at tårnet skulle ramla ned. Kyrkjeskatten ga ikkje rare inntekta, den var berre på 18 [[skilling]], og ikkje enkel å drive inn. Det var lite pengar bland folk den gongen, men i 1862 og –63 samla dei inn pengar til vøling lell. På den same tida reiste den danske målaren Paul Linnå rundt i Telemark, og i boka ''Med skissebog og fiskestang gjennom Thelemarken 1864'' fortel han om kyrkja sin sørgelege stand: | Med tida vaks talet på innbyggjarar i Vrådal, og kyrkja vart for trong. Eit ekstra [[Kor (arkitektur)|kor]] dei hadde lagt til i 1803 hjalp ikkje. Forfallet gjekk vidare, og mange kjelder fortel at ho på seint i 1850-åra var i ei elendig tilstand. Nedanfra angrep rote og telehiv takka vere den ugrunna, låge muren. Ein mur var skakk og dei venta berre på at tårnet skulle ramla ned. Kyrkjeskatten ga ikkje rare inntekta, den var berre på 18 [[skilling]], og ikkje enkel å drive inn. Det var lite pengar bland folk den gongen, men i 1862 og –63 samla dei inn pengar til vøling lell. På den same tida reiste den danske målaren Paul Linnå rundt i Telemark, og i boka ''Med skissebog og fiskestang gjennom Thelemarken 1864'' fortel han om kyrkja sin sørgelege stand: | ||
| Linje 14: | Linje 14: | ||
:«I gamle dagar måtte folk sjølve syte for å skaffe gravar og ein til å ringje ved gravferden. Å ringje på rett vis måtte det litt øving til. Ved ei gravferd fråØvre Vrådal var det ingen med som hadde ringt før. Det var sprengkaldt den dagen, og han som ringde ville stoppe klokka og tok innpå med ein våt vott, og so sprakk den.»<ref>Sanden 1986 13.</ref> | :«I gamle dagar måtte folk sjølve syte for å skaffe gravar og ein til å ringje ved gravferden. Å ringje på rett vis måtte det litt øving til. Ved ei gravferd fråØvre Vrådal var det ingen med som hadde ringt før. Det var sprengkaldt den dagen, og han som ringde ville stoppe klokka og tok innpå med ein våt vott, og so sprakk den.»<ref>Sanden 1986 13.</ref> | ||
Med orda til Paul Linnå i tankane passar det at kyrkjeverje Ole Olsen Nordbø skreiv eit brev til heradsstyret og kravde at dei måtte velje ein komite til å ordne opp i dette. Så skjedde. 16. juli 1864 valde Vrådals Sognebestyrelse fire menn som skulle besiktige kyrkja, og så kome med eit forslag til løysing – både praktisk og økonomisk. Desse fire var Stener Torjusen Kragenæs, Lars Gundersen Sinnæs, Petter Gundersen Flatland og Christoffer Leivsen Roholt. Ideen om ei ny og romslegare kyrkje kom ok fram på denne tida, men det kom til å ta meir enn tjuge år før kyrkjelyden kunne flytta inn i ei ny kyrkje. Ein strid om kor nykyrkja skulle byggast var ein del av dette, sokneprest Holst støtta dei som ikkje ville flytte kyrkja men det gjorde ingen skilnad. Dei presten kalla «dei mægtige Mænd fra Øvre Vrådal» vann, og kyrkja vart lagt nærare der dei budde. | Med orda til Paul Linnå i tankane passar det at kyrkjeverje Ole Olsen Nordbø skreiv eit brev til heradsstyret og kravde at dei måtte velje ein komite til å ordne opp i dette. Så skjedde. 16. juli 1864 valde Vrådals Sognebestyrelse fire menn som skulle besiktige kyrkja, og så kome med eit forslag til løysing – både praktisk og økonomisk. Desse fire var Stener Torjusen Kragenæs, Lars Gundersen Sinnæs, Petter Gundersen Flatland og Christoffer Leivsen Roholt. Ideen om ei ny og romslegare kyrkje kom ok fram på denne tida, men det kom til å ta meir enn tjuge år før kyrkjelyden kunne flytta inn i ei ny kyrkje. Ein strid om kor nykyrkja skulle byggast var ein del av dette, sokneprest Holst støtta dei som ikkje ville flytte kyrkja men det gjorde ingen skilnad. Dei presten kalla «dei mægtige Mænd fra Øvre Vrådal» vann, og kyrkja vart lagt nærare der dei budde. | ||
== Nykyrkja er ferdig, og gamlekyrkja rivas == | == Nykyrkja er ferdig, og gamlekyrkja rivas == | ||